Το πήρα από το in.gr και το διαμορφώνω λιγάκι.

Γερμανοί νευροεπιστήμονες ( όχι θα άφηνα την ευκαιρία ύστερα από την χθεσινή φάρσα με το ζωάκι ε;  ), Γερμανοί επιστήμονες λοιπόν ύστερα από πειράματα ανακάλυψαν πως η ιδέα της ελεύθερης βούλησης είναι μια ψευδαίσθηση.

Οι εθελοντές, υποβάλλονταν σε κάποιο είδος μαγνητικής τομογραφίες. Οι επιστήμονες, έβλεπαν την λειτουργία του εγκεφάλου και κατέληξαν στο εξής εκπληκτικό:

Πριν οι εθελοντές καταλάβουν τις αποφάσεις τους, οι ερευνητές μπορούσαν να τις «μαντέψουν».

Υπήρχε λοιπόν ένα εγκεφαλικό σήμα που εμφανιζόταν επτά ολόκληρα δευτερόλεπτα  πριν από τη συνειδητή λήψη μιας απόφασης. ( συγκεκριμένα έπρεπε να διαλέξουν πιο κουμπί θα πατήσουν).

ο επικεφαλής της έρευνας Ο Δρ Χέινς δέχεται ότι οι αποφάσεις που παίρνουμε είναι πράγματι θέμα επιλογής, ωστόσο η επιλογή αυτή δεν γίνεται από τη συνείδηση αλλά αυτόματα. «Η συνειδητή μου βούληση είναι συνεπής με την ασυνείδητη μου βούληση -είναι η ίδια διαδικασία» σχολιάζει.

Να λοιπόν που φτάσαμε, και που είσαι ακόμα.

Απομυθοποίηση.

Και μην πει κανείς ότι τούτη τη φορά πρόκειται για φάρσα γιατί δεν είναι.

Ποιος ξέρει τι θα γίνει όταν αποκωδικοποιηθεί η λειτουργία του εγκεφάλου…ποιός ξέρει…

Καλημέρα,

Τι πιο καλό να ξεκινήσει το ταξίδι μας σήμερα με τον Μικρό Πρίγκηπα.

Αυτόν τον ταξιδευτή, που ξέρει τα κατατόπια τόσο καλά, λες και είμαστε εμείς που μιλάμε, η που θα θέλαμε να πούμε αυτά που εκείνος με τόση απλότητα ( διάβαζε σοφία) λέει.

Νάτος λοιπόν

Και σου λέει να έχεις σήμερα φυλαχτό τα λόγια του τα παρακάτω:

«Μόνο με την καρδιά μπορείς να δεις σωστά.

Τα σημαντικά, είναι αόρατα στο μάτι»

Καλημέρα και πάλι από ένα συνταξιδευτή.

Μερικά βράδια δεν ξέρω τι παθαίνω.

Ξαφνικά τα μάτια γεμίζουν αναμνήσεις, δίχως να το θέλω και βαλαντώνει η ψυχή.

Τα στήθη φουσκώνουν, πανιά λες έτοιμα να σαλπάρουν.

Αχ, για που τοβαλες καρδιά μου;

Ξέρει αυτή!

Κι εγώ!

A

Αχ!!!

Της Μαρίας της Αιγυπτίας ξημέρωσε.

Η μέρα που τα πάθη, μας πάνε στον Παράδεισο.

Τα λάθη σε παιδεύουν με ενοχές. Να σε στήσουν στο τοίχο όρθιο.

Ω μα είσαι αξιολύπητος! Ράκος για συλλέκτες αποτυχιών.

Σήμερα όμως μπορείς να παρακάμψεις το σκοτάδι σου.

Ρίξε μια ματια! Έχει φως εκεί έξω.

Μπορεί να έμαθες να ζεις στη μοναξιά των παθών

Όμως σκούπισε τα δάκρυά σου για να δεις καθαρά:

Σε αγαπούν, σε αγαπούμε, όπως είσαι.

Δεν ζητά κανείς από σένα τίποτα παραπάνω από ο,τι είσαι.

Δεν μας νοιάζει το τι έχεις, αλλά το τι είσαι.

Ποιος είσαι; Αυτό αγαπάμε.

Εσύ αγαπάς τα λάθη σου;

Αυτά σε φέραν σε μας.

Για να γνωρίσεις τα δικά μας.

Να χωρέσουμε μαζί στον ίδιο τόπο.

Να συγχωρεθούμε, να χωρέσουμε και την αγάπη.

Κάνε χώρο λοιπόν στα λάθη σου,

Καθρέφτησε τους λογισμούς σου, με θάρρος

Για να διακρίνεις ολόλευκα τα φτερά σου.

Ποτέ μην θεωρείς κάποιον δεδομένο.

Να κρατάς κάθε άνθρωπο κοντά στην καρδιά σου

επειδή μπορεί να ξυπνήσεις μια μέρα

και να διαπιστώσεις πως έχασες ένα διαμάντι

την ώρα που ήσουν απασχολημένος μαζεύοντας πέτρες….

Οι άνθρωποι συνήθως είναι παράλογοι και εγωιστές.

Συγχώρεσε τους, οπωσδήποτε!

Αν είσαι καλός και ευγενικός, οι άνθρωποι θα σε κατηγορήσουν ότι είσαι εγωιστής και ότι έχεις ιδιοτελή κίνητρα.

Να είσαι καλός οπωσδήποτε

Αν είσαι πετυχημένος, τότε θα κερδίσεις μερικούς ψεύτικους φίλους και μερικούς αληθινούς εχθρούς.

Να είσαι πετυχημένος οπωσδήποτε

Αν είσαι τίμιος και ειλικρινής, οι άνθρωποι μπορεί να σε εκμεταλλευτούν

Να είσαι τίμιος και ειλικρινής οπωσδήποτε.

Εκείνα που ξόδεψες χρόνια να χτίσεις, κάποιος μπορεί να βρεθεί να σου τα γκρεμίσει.

Να χτίζεις οπωσδήποτε.

Αν βρεις την ησυχία και την ευτυχία μπορεί να ζηλέψουν

Να γίνεις ευτυχισμένος οπωσδήποτε.

Το καλό που θα κάνεις σήμερα, αύριο θα το ξεχάσουν.

Κάνε το καλό οπωσδήποτε

Δώσε στον κόσμο το καλύτερο, μπορεί να μην είναι αρκετό.

Να δώσεις στον κόσμο το καλύτερο οπωσδήποτε

Να χτύσεις γέφυρες ανάμεσα σε σένα και αυτούς

για να φτάσεις στον Ουρανό.

Ήταν μεσημέρι όταν χτύπησέ το τηλέφωνο.

Στην άλλη άκρη της γραμμής, ο γιός του ζευγαριού που επέστρεφε από το Βιετνάμ.

– Ακούστε, λέει στους γονείς του, θέλω να μου κάνετε μια χάρη, μια μεγάλη χάρη. Έχω ένα φίλο, πολεμήσαμε μαζί και θέλω να τον φέρω στο σπίτι.

– Και το ρωτάς; είπαν με ένα στόμα αυτοί.

– Ναι αλλά έχει ένα πρόβλημα. Έπεσε σε νάρκη σε μια μάχη, και έχει χάσει το ένα χέρι και το ένα πόδι του. Δεν έχει που να μείνει. Τι λετε;

– Θα του βρούμε εμείς ένα μέρος, λέει ο πατέρας.

– Όχι, αυτό δεν γίνεται, θα ήθελα να μείνει μαζί μας.

– Γιε μου, αυτό είναι πολύ δύσκολο. Δεν ξέρεις τι μας ζητάς. Ένας τέτοιος άνθρωπος θα μας ήταν εμπόδιο στη ζωή μας. Θα πρέπει να τον φροντίζουμε. Έχουμε όμως τις ζωές μας και δεν μπορούμε να αναλάβουμε μαι τέτοια δέσμευσή.

Σε αυτό το σημείο, ο γιος έκλεισε το τηλέφωνο. Δεν ξανάκουσαν από αυτόν για καιρό.

Ένα πρωινό, τους τηλεφώνησε η αστυνομία. Θα χρειαστεί να αναγνωρίσουν ένα πτώμα.

– Μάλλον πρέπει να είναι ο γιος σας, τους είπαν.

Μέσα στη θλίψη, πήγαν εκείνοι στο νεκροτομείο, για την διαδικασία αυτή.

Με μεγάλη τους έκπληξη τότε είδαν ότι ο γιος τους είχε ένα πόδι και ένα χέρι…

Καλό μεσημέρι

Καλημέρα σε όλους.

αυτό είναι το καινούργιο μου βιβλίο που έχει τον τίτλο Μικρασίας Έρως.
Εχει εκδοθεί από τις εκδόσεις Αρμός και κυκλοφορεί στα βιβλιοπωλεία όλης της Ελλάδας.

Είναι βιβλίο νοσταλγίας και έντονων συναισθημάτων.